Ήταν 24 Δεκεμβρίου και όπως κάθε χρόνο την παραμονή των Χριστουγέννων, έτσι και τότε ο Τζίτζικας Ιωσήφ οργάνωνε γιορτή για τα έντομα-φίλους του μπροστά στο παντοπωλείο του «ΑΠ’ ΟΛΑ» στο κέντρο του κήπου.
Είχε ήδη στολίσει το δέντρο με γυάλινες μπάλες, κατακόκκινες κορδέλες και χιλιάδες λαμπιόνια! Από κάτω τα δώρα για τους φίλους του ήταν έτοιμα σε χρωματιστά πακέτα με μεγάλους φιόγκους! Η φωτιά ήταν έτοιμη για να ψήσουν τα κάστανα. Νωρίτερα η Πυρά η Πυγολαμπίδα είχε φροντίσει για αυτό, παρόλο που έτρεμε στη θέα από τις πορτοκαλοκόκκινες γλώσσες της ξέφευγε μία κραυγή κάθε φορά που φεγγοβολούσε η ίδια μέσα στη νύχτα. Το βουνό με τους αχνισμένους κουραμπιέδες και η πιατέλα με τα μελωμένα και σκεπασμένα με ολόκληρα καρύδια μελομακάρονα περίμεναν τα έντομα του κήπου να τα γευτούν! Το κοκτέιλ από νέκταρ φρούτων τέλος ήταν έτοιμο στις φτιαγμένες από πάγο κανάτες!
Οι νιφάδες του χιονιού που έπεφταν απαλά από το πρωί έκανα τον κήπο ακόμα πιο γιορτινό!
Ο Τζίτζικα Ιωσήφ είχε κανονίσει να έρθει η μπάντα του κήπου για να διασκεδάσει τους φίλους του. Την ίδια ώρα στον κήπο….
Κάτω από το γκι, στο σπίτι του κουνουπιού που το έλεγαν Πάρλα οι ετοιμασίες ήταν μεγάλες. Στο φούρνο ψηνόταν τα μπισκότα σε σχήμα αστεριού που αργότερα θα κρεμιόταν στο δέντρο του Τζίτζικα Ιωσήφ και η Πάρλα μιλούσε αδιάκοπα στο τηλέφωνο με τους φίλους της.
Μέσα στο Αλεξανδρινό, στο σπίτι της πεταλούδας της Ξεμυάλω, τα πράγματα ήταν όπως πάντα εκτός ελέγχου! Δεν ήξερε ποια φτερά να φορέσει, είχε ξεχάσει να ισιώσει τα μαλλιά της, δεν θυμόταν τι ώρα ήταν η γιορτή και ούτε είχε πάρει δώρο στον Τζίτζικα Ιωσήφ!
Αντίθετα η πασχαλίτσα η Πασχαλίνα, που έμενε σε ένα πεντακάθαρο και πάντα τακτοποιημένο σπίτι κάτω από την καστανιά, είχε το καινούριο της κόκκινο με μαύρες βούλες φόρεμα φρεσκοσιδερωμένο, τα κόκκινα παπούτσια της καθαρά και γυαλισμένα και τις κεραίες της τεντωμένες!
Ο ψύλλος, γνωστή στον κήπο με το όνομα Χαϊτεκ, ήταν στο σαλόνι της, στη ρίζα της καρυδιάς μπροστά στον υπολογιστή της και συνδεδεμένη στο διαδίκτιο όπως συνήθως! Της άρεσε πολύ η πρόοδος και προσπαθούσε να αποκτήσει πάντα την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.
Τέλος, η μέλισσα με το όνομα Σοφία, που ήταν το μεγαλύτερο σε ηλικία έντομο του κήπου, γεμάτη με εμπειρίες από την έντονη ζωή της, χτένιζε τις μαύρες και κίτρινες ρίγες της και ρουφούσε δυναμωτική γύρη από ανθάκια για να γεμίσει την κερήθρα της με μέλι την επόμενη μέρα.
Με αυτά και με τα άλλα, η Πάρλα, η Ξεμυάλω, η Πασχαλίνα, η Χάιτεκ και η Σοφία ξεκίνησαν από τις πέντε μεριές του κήπου για να φτάσουν μπροστά στο «ΑΠ’ ΌΛΑ», το παντοπωλείο του Τζίτζικα Ιωσήφ. Τα κορίτσια, παρόλο που ζούσαν στον ίδιο κήπο χρόνια τώρα, ποτέ δεν είχαν ξανασυναντηθεί στο παρελθόν. Ήταν πολλές οι φορές που ένιωθαν μοναξιά και πίστευαν ότι κανένας στον κήπο δεν τις καταλαβαίνει πραγματικά. Δεν τους περνούσε καν από το μυαλό ότι εκείνη την παραμονή Χριστουγέννων μία υπέροχη φιλία θα ξεκινούσε ανάμεσα σε τόσο διαφορετικά έντομα.
Εκείνο το βράδυ όλα ήταν μαγευτικά και έμοιαζαν να είναι βγαλμένα από παραμύθι, όπως άλλωστε σε κάθε εκδήλωση που οργάνωνε ο Τζίτζικας Ιωσήφ.
Η μπάντα του κήπου έπαιζε υπέροχες Χριστουγεννιάτικες μελωδίες που έκανα όλα τα έντομα να λικνίζονται στους ρυθμούς τους.
Η Πάρλα πετούσε από παρέα σε παρέα μιλώντας ασταμάτητα και διασκέδαζε τους καλεσμένους με τα σκέρτσα της! Η Ξεμυάλω, παρόλο που τελικά είχε ξεχάσει να φορέσει την χριστουγεννιάτικη αστραφτερή καρφίτσα της, έκανε όπως συνήθιζε, τις κορδέλες της! Η Πασχαλίνα χόρευε ξέφρενα και γελούσε δυνατά, προσέχοντας πάντα να μην τσαλακώσει το φόρεμα της! Η Χάιτεκ με το κινητό της στο χέρι έβγαζε φωτογραφίες, τραβούσε βίντεο και έστελνε μηνύματα. Τέλος η Σοφία καθόταν σε μία γωνία με ένα ποτήρι νέκταρ στο χέρι παρατηρώντας και σχολιάζοντας τους καλεσμένους άλλοτε με τον Τζίτζικα Ιωσήφ άλλοτε με την Πάρλα και άλλοτε και με τους δύο μαζί! Η Ξεμυάλω που δεν ήταν σίγουρη εάν είχε συστηθεί με την Πάρλα, την πλησίασε χτυπώντας καμαρωτά τα πολύχρωμα φτερά της και της είπε χαμογελώντας
«Γνωριζόμαστε από κάπου κουνούπι; Είμαι η Ξεμυάλω και σε παρακολουθώ από ώρα που μιλάς και γελάς με όλους!».
Γεια σου και σένα Ξεμυάλω! Με λένε Πάρλα. Είμαι κοινωνική και μου αρέσει να γνωρίζω κόσμο! Εσένα με τα πολύχρωμα φτερά σου και τα τσαλίμια σε έχουν προσέξει όλα τα έντομα και θέλουν να σε πλησιάσουν και να σου μιλήσουν!»
«Α! Α! Α!» ακούστηκε τότε δίπλα τους. Ήταν η Πυρά που φοβόταν το ίδιο της το φεγγοβόλημα της!
Η Σοφία, η Πάρλα και η Ξεμυάλω γέλασαν δυνατά. Τους φάνηκε πολύ αστείο που μία πυγολαμπίδα φοβόταν την φωτιά! Η Χάιτεκ άκουσε τα γέλια τους και έσπευσε να φωτογραφήσει την χαρούμενη στιγμή της νέας παρέας, αλλά η φωτογραφία βγήκε κουνημένη γιατί η Πασχαλίτσα έπεσε πάνω στην Πάρλα κάνοντας μία εντυπωσιακή χορευτική φιγούρα μαζί με τον Τζίτζικα Ιωσήφ! Στην αρχή η Πάρλα έκανε μουτσούνια, αλλά η Πασχαλίτσα ζήτησε αμέσως συγνώμη κοκκινίζοντας περισσότερο από ντροπή.
Τρία λεπτά αργότερα οι νέοι φίλοι καθόταν γύρω από την φωτιά γελώντας και καθαρίζοντας φρεσκοψημένα κάστανα! Μόνο η Πυρά καθόταν λίγο παραπέρα, κοντά στους κουραμπιέδες και στα μελομακάρονα, κουνώντας δυνατά τα φτερά της και δημιουργώντας ένα γλυκό
άσπρο σύννεφο άχνης ζάχαρης!
«Πυρά, τι κάνεις εκεί μόνη σου; Έλα να καθίσεις εδώ μαζί μας…» είπε η Πασχαλίνα.
«Δεν μπορώ… Φοβάμαι υπερβολικά την φωτιά. Μου είναι αδύνατον να καθίσω κοντά της» απάντησε η Πυρά.
«Μα πως είναι δυνατόν;» ρώτησε η Ξεμυάλω. Εσύ, μία πυγολαμπίδα πού λάμπεις τόσο συχνά, να φοβάσαι την φωτιά;»
«Όταν ήμουν μικρή, μία μεγάλη πυρκαγιά είχε ξεσπάσει στο δάσος που ζούσα και από τότε, που είδα πόσο καταστροφική ήταν η φωτιά, δεν αντέχω να είμαι κοντά της. Έτσι προσπαθώ τη νύχτα είτε να πετάω κοντά σε λάμπες για να μην φέγγω, είτε να κοιμάμαι νωρίς!»
«Γλυκιά μου Πυρά» είπε η Πασχαλίτσα «νομίζω ότι έχει έρθει η στιγμή να πετάξεις μακριά αυτό τον φόβο σου».
«Χμ.. Μιλάς εσύ Πασχαλίτσα; Που ζεις με τον φόβο να μην λερώσεις το σπίτι σου και να μην τσαλακώσεις τα ρούχα σου;» είπε γελώντας πονηρά η Πάρλα.
«Έχει δίκιο η Πάρλα. Είναι αλήθεια ότι μου αρέσει πάντα όλα να είναι καθαρά και τακτοποιημένα!» είπε η Πασχαλίτσα σκεφτική.
«Ξέρεις τι σκέφτηκα Πυρά;» συνέχισε η Πασχαλίτσα.
«Τι; Τι;» ρώτησε η Πυρά γεμάτη περιέργεια.
«Σκέφτηκα λοιπόν με τη νέα χρονιά να προσπαθήσουμε και οι δύο να ξεπεράσουμε τις φοβίες μας! Τι λες; Να το προσπαθήσουμε; Θα βοηθάμε η μία την άλλη!»
«Γλουπ!» είπε η Πυρά σκεφτική… «Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ…»
«Μα και βέβαια μπορείς Πυρά μου!» την ενθάρρυνε η Ξεμυάλω.
«Μήπως με τη νέα χρονιά Χάιτεκ, να περιορίσεις τον χρόνο που περνάς μπροστά στον υπολογιστή και το κινητό σου και να ζεις περισσότερο στον πραγματικό κόσμο;!» είπε η Πάρλα.
«Σλουρπ!!!!» είπε έκπληκτη η Χάιτεκ που εκείνη τη στιγμή έστελνε ένα μήνυμα! Μόλις τότε συνειδητοποίησε πόσο πολύ χρόνο και ενέργεια σπαταλούσε μπροστά σε μία οθόνη και ένα πληκτρολόγιο.
« Εντάξει Πάρλα! Θα το προσπαθήσω, με την προϋπόθεση με τη νέα χρονιά όμως να μιλάς λιγότερο εσύ!» είπε η Χάιτεκ, βάζοντας το κινητό της στην τσέπη της.
«E… Χμ… Δεν… Εντάξει.. Εντάξει… Να δω ποιος θα σας λέει τις καλύτερες ιδέες και τα καλύτερα αστεία! Σίγουρα σύντομα θα με παρακαλάτε να γίνω η Πάρλα που είμαι τώρα!»
Η Πάρλα, η Πασχαλίνα, η Χάιτεκ και η Πυρά κούνησαν τα φτερά τους δυνατά για να σφραγίσουν τη συμφωνία τους. Τότε όμως κατάλαβαν ότι κάποια έλλειπε. Ήταν η Ξεμυάλω η οποία πετούσε ανέμελα λίγο παραπέρα.
«Επ… Ξεμυάλω…» φώναξαν και οι τέσσερις με ένα στόμα «Νόμιζες ότι εσύ θα ξέφευγες;»
«Ε… Από τι; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείται…» είπε δήθεν αδιάφορα.
«Όλες μας υποσχεθήκαμε ότι με το νέο χρόνο θα προσπαθήσουμε είτε να βελτιώσουμε ένα χαρακτηριστικό μας που ενοχλεί τους γύρω μας, είτε να νικήσουμε μία φοβία μας» εξήγησε η Πάρλα. «Μήπως πρέπει και εσύ να προσπαθήσεις για παράδειγμα… να είσαι λιγότερο αφηρημένη;»
«Α! Εγώ; Αφηρημένη; Χμ… Η αλήθεια είναι ότι πριν έρθω σήμερα γύρισα σπίτι έξι φορές γιατί είχα ξεχάσει τα φτερά μου, το κασκόλ μου, τα κλειδιά μου….και.. δεν θυμάμαι τι άλλο» είπε απολογητικά η Ξεμυάλω.
«Και τελικά δεν φόρεσες ούτε την χριστουγεννιάτικη καρφίτσα σου» πρόσθεσε η Πασχαλίνα.
«Και δεν ήμουν σίγουρη τι ώρα ήταν η σημερινή γιορτή….» συνέχισε η Ξεμυάλω.
«Εντάξει κορίτσια! Θα προσπαθήσω να είμαι πιο συγκεντρωμένη σε αυτά που πρέπει να κάνω…» είπε λίγο διστακτικά.
«Μπράβο γλυκές μου!» Αναφώνησε η Σοφία ενθουσιασμένη. «Έτσι η μία θα βοηθάει την άλλη και εγώ θα σας βοηθάω όλες!»
«Πολύ μιλάτε και λίγο χορεύετε!» είπε ο Τζίτζικα Ιωσήφ. «Τώρα που γνωριστήκατε, αγαπηθήκατε και πήρατε τις αποφάσεις σας για το νέο έτος….ΑΣ ΞΕΦΑΝΤΩΣΟΥΜΕ!!!!»
«Γιούπι!! Γιούπι!!» φώναξαν όλες μαζί και ρίχτηκαν στο χορό!
Από τότε ο Τζίτζικας Ιωσήφ, η Πάρλα το κουνούπι, η Ξεμυάλω η πεταλούδα, η Πασχαλίνα η πασχαλίτσα, η Χαίτεκ ο ψύλλος, η Σοφία η μέλισσα και η πυγολαμπίδα η Πυρά έγινα αχώριστοι και ανακάλυψαν ότι και άλλα έντομα στον ίδιο κήπο σκεφτόταν όπως και αυτοί και γελούσαν με τα ίδια αστεία με αυτούς. Δεν ένοιωσαν ποτέ ξανά μόνοι ανάμεσα στους φίλους τους που συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο με την διαφορετικότητά τους. –
ΤΕΛΟΣ…
Το καλύτερό μου όμως ήταν που πήγαμε εκδρομή στο Μονοδένδρι στα Ζαγοροχώρια, από εκείνο το δρόμο με τα πολλά τούνελ! 
ΜΑΜΑκ.α.......... 